Туыла сала «Ыз»¹ болған, Арқадағыларға із болған. Бауырларым барым деп, Ойлағаны біз болған! Қаршадай ғанa кезінде, Жүрекке аздап сыз қонған. Күйдіріп бала қолдарын, Сынаққа сонда кез болған. Емдеуге Шымға келгенде Әкеммен бірге мен болғам. Тұрмыс құрып ертеден, Ойынға көңіл бермеп-ең. Мойымайтын сынаққа, Батыр-ең неткен терең-ең. Алысып небір сұмдықпен, Сөңілді-ау талай керегең! Басыңа қара бұлт қонған, Кеудеңе тас боп мұз тоңған. ...

Толығырақ »