Адамгершілік-рухани тәрбие отбасынан басталады

Кабиева Насима Калигулдаевна,
Астана қаласы әкімдігінің
№ 46 «Самал» балабақшасының тәрбиешісі

Қазіргі кездегі білім берудің өзекті мәселесі жас ұрпаққа – адамгершілік, рухани тәрбие беру. Құнды қасиеттерге ие болу, рухани бай адамды қалыптастыру сәбидің  туған кезінен басталуы керек. Халықта «Ағаш түзу өсу үшін, көшет кезінде көмектесуге болады. Ал үлкен ағаш болғанда оны түзете алмайсың» деп бекер айтпаған. Сондықтан баланың бойына жастайынан ізгілік, мейірімділік, қайырымдылық, адамгершілік  сынды құнды қасиеттерді сіңіріп, өзіне сенімді жан ретінде тәрбиелеуде отбасы мен педагогтар шешуші рөл атқарады. Рухани адамгершілік тәрбие екі жақты процесс.
Осы қасиеттер бала өсе келе  үлкендердің, ата-аналардың, педагогтардың балаларға белсенді ықпалынан, екінші жағынан тәрбиеленушілердің белсенділігін қамтитын қылықтарынан, сезімдері мен қарым-қатынастарынан көрінеді. Бала тәрбиесіндегі ананың орны ерекше. Ана тілі, ұлттық ерекшелік, адамға тән жақсылық атаулы ана сүтімен сіңеді. Сондықтан ана болмысының орны ерекше. Тек қана ананың емес, сонымен қатар әке тәрбиесінің де жауапкершілігі мол. Әке – шаңырақтың қорғаны, асыраушысы, ақылшысы. Қазақта, әкенің алар орны бөлек.  Баланың жақсы болып өсуі – тәрбиеден. Тәрбиенің дұрыстығы – отбасынан, қоршаған қоғамынан. Ал екінші ақыл айтар, білім берер – ұстазынан. Ұстазы білімді болса, шәкірттерінен озық, ойлы азамат шығады.  Қазақта « Баланы жеті жасқа дейін хандай күт, он үш жасқа дейін құлыңдай жұмса, одан кейін құрбыңдай көр»–деген екен.
Балапан ұяда не көрсе – ұшқанда соны іледі»- дегендей, ата – ананың күн сайын атқарып жүрген жұмысы балаға үлкен сабақ. Қазақ зиялыларының бірі Мағжан Жұмабаевтың «Тәрбиедегі мақсат – баланы тәрбиешінің дәл өзіндей етіп шығару емес, келешек өз заманына лайық қылып шығару» — деп айтуы үлкен жауапкершіліктің тұрғандығын дәлелдейді.