Өлеңдер топтамасы

Аяулы ана,

Сағындым сол мөлдіреген көзіңді,

«Боташым» деп еркелеткен сөзіңді,

Сағындым ғой, сағындым жан ана,

Күлімдеген жылы шырай жүзіңді.

Асыл ана,

Өзіңнен шалғай кетсем жабырқадың

Кейде өзіңді ұмытсам жабықпадың.

Алыстағы перзенттіне алаңдап,

Хабарласуын күте-күте тағат таптың.

Қамқор ана,

Түн ұйқынды төрт бөлдің мен дегенде,

Ақ сүт бердің жылаған кездерімде

Бір әнін бар еді ғой үнемі айтқан

Сол әнін есте қалған бөлегенде

Үйреттің ана,

Өмірді теріс жақтан түсінбеуге,

Қиын сәтте ешқашан күрсінбеуге,

«Жанындамын әрқашан, құлыным» деп,

Дем бердің, күш берген ең жеңілмеуге.

Ұстаз ана,

Түсінбесем, білмесем ұрыспадың

Әліппені жаттатудан жалықпадың

Қолын қанша бос болмай жатса дағы

Жаттауымды тексеруге уақыт таптың.

Ардақты ана,

Жылына бір келетін мерекеңмен,

Күннен-күнге гүлдене бер көркіңмен

Қабыл алғын ақын жанды қызыңның

Жеткізген бар алғысың осы жырмен.

Бозша- туған менің ауылым

Бозша шіркін, керемет қой қашанда,

Таң қаласың ауасына барғанда,

Кешкі кезде ауласында отырғанда,

Шабытына шабыт қосар жазғанда.

Туғанмын қысы суық бұл ауылда,

Суы-тұнық, жері-жазық, ну орманда.

Қарт Ертістің бойында асыр салып

Талай мәрте ойнағанмын жауында.

Ыстық қой оның әрбір тасы маған,

Шілдесінде құмға жатып аунаған.

Сағынамын туған жер, ауылымды,

Гүлдері жұпар шашып аңқыған.

Келісемін, ауылдан қала жақсы екенін,

Болашағынды жарқын жолға ертерін,

Бірақ та кей кезде тұншығамын,

Қаладағы заводтардың түтініне.

Сәби монологы

Жаздың бір жайдарлы күні екен

Ол кезде ата-анам жас екен

Махаббат сезіміне мастанып

Кейіннен мен дүниеге келген екем

Əкем анамды күндегіше шақырады

Анам мен жайлы əңгімесін баяндады

Мен жайлы əңгімені естігенде

Мен сендік, сен мендік болғанменен,

Жауапкершілікті алмаймын деп бас тартады

Байғұс анам жылап жылап артта қалды

Əкем жүзіне қарамастан тастай салды

Бұрынғы жасаған ісін ойлай қалса

Ашу ыза өне бойын тырнай қалды.

Ойлап ойлап көз жанары жасқа толды

Барлық күні қайғырумен өтіп болды

Дұрыс шешім баладан бас тарту деп

Аурухана табалдырығын аттай салды

Бұл күні ауа райы салқын еді

Осы кезде қоңыр күз келген еді

Саябақта отыр екен бір жас ана

Құшағына сəби қысқан жаймен ғана

Сол күні емханаға барған еді

Тағы бір қателікке дайын еді

Сәбидің жазығы неден еді

Деп анам маған өмір сыйлап еді

Иə, білемін өмір деген қатал-ақ

Бірақ қадам басу керек байқап-ақ

Мүмкін тағдыр шығар білмеймін

Бірақ адамның өз өмірі өз қолында-ақ.

Қателіксіз адам болмайт өмірде,

Кешіреді Алла Тағала бəрінде

Сондада ағаттық жасама, ей азамат

Жүректен өшсе де қалып қояр көңілде

Айдана Боранбаева,
Инновациялық Еуразия университетінің 2 курс студенті